De illusies van het ego

Inleiding

 

1. De Bijbel zegt dat jij tweemaal zo ver met een broeder mee moet gaan als hij je vraagt. Er wordt jou zeker niet aangeraden dat je hem achteruitzet op zijn reis. Toewijding aan een broeder kan jou evenmin achteruitzetten. Het kan alleen tot wederzijdse vooruitgang leiden. Het gevolg van zuivere toewijding is inspiratie, een woord dat, wanneer het goed wordt begrepen, het tegendeel van vermoeidheid is. Vermoeid zijn betekent ‘niet de geest hebben’, maar de geest hebben betekent geïnspireerd zijn. Egocentrisch zijn is on-geïnspireerd zijn, maar Zelfgericht zijn in de juiste zin, betekent geïnspireerd zijn of de geest hebben. De waarlijk geïnspireerden zijn verlicht en kunnen niet vertoeven in duisternis.

 

Hier spreekt Jezus over het belang van onze toewijding aan onze broeders. In plaats van hen achteruit te zetten op hun reis door hun hulpvraag niet te beantwoorden, moeten we 'tweemaal zo ver' met hen meegaan als ze vragen. Dat lijkt een offer van ons te vragen, maar 'het kan alleen tot wederzijdse vooruitgang leiden'. Het lijkt ook vermoeiend te zijn, waardoor we onze inspiratie verliezen, maar we worden juist geïnspireerd door de Heilige Geest te dienen. (Ge-inspireerd zijn betekent 'in spirit' zijn: in de geest zijn, of 'de geest hebben'). Ten slotte lijkt toewijding aan anderen ons uit ons centrum te halen, maar het maakt ons juist Zelf-centrisch. Alleen ego-centrisch zijn maakt ons moe en ongeïnspireerd.

 

Toepassing : Denk aan iemand wiens hulpvraag je niet hebt beantwoord.

Zeg dan tegen de Heilige Geest:

Ik wil niet ego-centrisch maar Zelf-centrisch zijn.

Ik wil geïnspireerd zijn.

Daarom vraag ik U: Hoe kan ik tweemaal zo ver met mijn broeder meegaan als hij vraagt?

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

2. Jij kunt naar keuze vanuit de geest of vanuit het ego spreken. Als je vanuit de geest spreekt, heb jij gekozen voor ‘Wees stil en weet dat Ik God ben.’ Deze woorden zijn geïnspireerd omdat ze kennis weerspiegelen. Als jij vanuit het ego spreekt, doe je afstand van kennis in plaats van die te bevestigen, en ontneem jij jezelf zo inspiratie. Begeef je niet op zinloze reizen, want die zijn inderdaad tevergeefs. Het ego kan daar misschien naar verlangen, maar de geest kan zich er niet in begeven, omdat hij voor altijd onwillig is zijn Fundament te verlaten.

 

Jezus zegt dat er twee manieren zijn om te spreken. De ene is spreken vanuit het ego, waarbij we onszelf zien als de auteur van onze woorden, en ons alleen bekommeren om onze waarde als spreker. Het alternatief is spreken vanuit de geest, waarbij we onze eigen woorden vergeten en God door ons heen laten spreken. Dan spreken we vanuit onze werkelijke waarde, vanuit goddelijk Auteurschap, in plaats vanuit ons waardeloze ego. Dit brengt ons in contact met onze oneindige waarde als Zoon van God, en beseffen we dat we, evenals onze woorden, uit Hem voortkomen.

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

3. De reis naar het kruis dient de laatste ‘zinloze reis’ te zijn. Blijf er niet bij stilstaan, maar laat die achter je als volbracht. Als jij die kunt aanvaarden als jouw eigen laatste zinloze reis, ben je ook vrij je bij mijn opstanding aan te sluiten. Zolang je dat niet doet is je leven beslist verspild. Het is dan niet meer dan een heropvoering van de afscheiding, het verlies van macht, de vergeefse herstelpogingen van het ego en uiteindelijk de kruisiging van het lichaam, of de dood. Zulke herhalingen zijn eindeloos tot ze vrijwillig worden opgegeven. Bega niet de jammerlijke fout je ‘te klampen aan het oude, ruwe kruis.’ De enige boodschap van de kruisiging is dat je het kruis overwinnen kunt. Tot dat moment staat het jou vrij jezelf te kruisigen zo vaak je maar wilt. Dit is niet het evangelie dat ik jou bedoelde te geven. Wij hebben een andere reis te ondernemen, en als je deze lessen zorgvuldig leest, zullen ze jou helpen en voorbereiden die te ondernemen.

 

Jezus zegt dat zijn kruisiging 'de laatste zinloze reis' was. Maar hoe kan zijn kruisdood, die wij als een heldendaad beschouwen, zinloos zijn?

Volgens Jezus zelf bevat zijn kruisiging een reeks gebeurtenissen die zijn geïnterpreteerd als het overwinnen van het kwaad in de wereld, maar in feite niets hebben bereikt dus zinloos waren. Het kwaad is niet overwonnen, de mensheid is niet verlost.

Dit verklaart echter niet waarom de kruisiging de laatste zinloze reis was. In hoofdstuk 6, paragraaf I ('De boodschap van de kruisiging') wordt dit uitgelegd. Maar uit wat hier wordt gezegd kunnen we afleiden dat Jezus' lichaam hetzelfde doormaakte als het lichaam van alle mensen die gedood worden, maar dat zijn denkgeest een andere beweging maakte: hij gaf het ego op.

Wij kunnen hetzelfde doen. Ondanks onze lichamelijke ervaringen kunnen we de enige juiste keuze maken: het ego opgeven. Dan zal onze huidige reis onze eigen 'laatste zinloze reis' zijn. Of nog beter: dan zal Jezus' reis onze laatste zijn. Is het niet dwaas dat wij zijn reis beschouwen als een oproep tot martelaarschap, een oproep om onszelf keer op keer te kruisigen, terwijl het juist zijn bedoeling was ons daarvan te bevrijden?

(Toelichtingen door Robert Perry)