Principe 4

 

Alle wonderen betekenen leven, en God is de Schenker van leven. Zijn Stem zal je heel specifiek leiden. Al wat je moet weten zal jou worden verteld.

 

     Dit is weer een andere manier om te zeggen dat wonderen afkomstig zijn van liefde. Ze weerspiegelen de liefde van de Hemel en blijkbaar ook het leven in de Hemel, wat niets te maken heeft met wat wij leven noemen: het leven van het lichaam, of van de persoonlijkheid die deel uitmaakt van het lichaam. Werkelijk leven komt van God en dat is het leven van de onsterfelijke en eeuwige geest. Het wonder leidt ons terug naar God.

     "Zijn Stem", een van de definities die de Cursus geeft van de Heilige Geest, "zal je heel specifiek leiden. Al wat je moet weten zal jou worden verteld". Een veelgestelde vraag is: "Als de Cursus zegt dat ik heel specifiek geleid zal worden, hoe komt het dan dat ik geen specifieke aanwijzingen krijg?" ik denk dat die vraag ooit bij iedereen opkomt. Een van de blokkades, die verhinderen dat we horen wat de Heilige Geest ons vertelt, is onze eis dat we iets speciaals moeten horen. Vaak stellen we geen echte vragen, maar geven we verklaringen. We benoemen een probleem en eisen vervolgens dat Hij dit voor ons oplost. Dit is uiteraard weer een uiting van de arrogantie van het ego, dat gelooft dat het weet wat het probleem is en dus ook wat het antwoord moet zijn. Als we bidden, of God om hulp vragen, benoemen we het probleem zoals wij het zien en vragen Hem het voor ons op te lossen. En als Hij dat niet doet geloven we een waterdichte zaak tegen Hem te hebben: "U zegt dat U mij heel specifiek zult antwoorden, en hier ben ik. Ik ben volkomen eerlijk en serieus en devoot en vertrouwvol, en ik hoor helemaal niets." Wat we dan in feite doen, zonder ons daar bewust van te zijn, is de deur dichtgooien. De Heilige Geest spreekt tegen ons, maar we horen Hem niet.

 

Vraag: Komt dat doordat wij het gebed op onze eigen manier beantwoord willen zien?

 

Antwoord: Absoluut. Het Tekstboek spreekt over een woedeuitbarsting van het ego dat schreeuwt: "Ik wil het zó!" (T18.II.4:1). Het is kinderlijk gedrag, maar als volwassene doen we het ook: "Ik wil het op déze manier!" Ik herinner me dat Helen af en toe eisen stelde aan Jezus en bijvoorbeeld zei: "Dit is niet bespreekbaar". Het werkte nooit goed voor haar, dus probeer het maar liever niet. Denk er verder ook aan dat, als de Cursus zegt dat de Heilige Geest ons alles zal vertellen wat we moeten weten, Hij beter weet wat we moeten weten dan wijzelf.

 

Vraag: We verwachten, bewust of onbewust, dus niet alleen een bepaald antwoord, maar definiëren ook zelf het probleem...

 

Antwoord: Precies. We stellen zelf vast wat het probleem is en eisen dan een antwoord dat daarmee overeen stemt. Het probleem is dat we zeggen: "Dit is mijn probleem", in plaats van: "Ik ben niet in vrede, help me alstublieft om vrede te vinden." We zijn niet in vrede omdat er iets is dat deze tegenhoudt. Op de een of andere manier is er een gebrek aan vergeving in ons, dus de oplossing zal altijd de een of andere vorm of een aspect van vergeving of vereniging zijn. De sleutel is de erkenning dat elk afzonderlijk probleem dat we in deze wereld denken te hebben een uiting van niet-vergeven is.

     Een van mijn favoriete zinnen uit de Cursus, die absoluut onlogisch lijkt, is: "Het is zeker zo dat alle ellende er niet slechts als niet-vergeven uitziet" (WdI.193.4:1). Met andere woorden: het is zeker zo dat alle ellende of problemen niet lijken wat ze werkelijk zijn.

Wij geloven dat onze ellende veroorzaakt wordt door de vele verschillende problemen die we denken te hebben, maar in feite is dat een rookgordijn van het ego, zodat we ons niet realiseren dat alle ellende die we ervaren veroorzaakt wordt door een gebrek aan vergevingsgezindheid of het geloof in afscheiding. Dit betekent dat de oplossing van alle ellende en elk probleem — of dat nu in ons persoonlijke leven plaatsvindt of wereldwijd — opgelost en genezen kan worden door vergeving.

 

Vraag: Kun je iets zeggen over de Heilige Geest en vertrouwen, over gewoon gaan zitten en stil zijn?

 

Antwoord: Ja. Je kunt gaan zitten en je onrustige gedachten observeren. Een van de cruciale onderdelen van dit proces is dat we voorbij moeten gaan aan die gedachten. Meer hoeven we niet te doen. De inleiding op het Tekstboek zegt: "De Cursus beoogt niet de betekenis van liefde te onderwijzen, want dat gaat wat onderwezen kan worden te boven. Hij beoogt echter wel de blokkades weg te nemen voor het bewustzijn van de aanwezigheid van liefde..." (Tin.1:6-7). Dat is wat het wonder doet: het neemt de blokkades weg voor het bewustzijn dat we Gods kinderen zijn. Het wonder maakt ongedaan of corrigeert wat het ego heeft gedaan. Het doet niets, het maakt ongedaan. Hoe stiller we worden, wat in feite betekent dat we het ego loslaten, des te duidelijker we zullen horen wat we moeten horen.