De visie van heiligheid

I. De Goede Week

 

Deze en de volgende paragraaf werden door Jezus gedicteerd in de Goede Week in 1967. Ze zijn een uitbreiding van de tekst 'Het oplichten van de sluier' (T19.IV.D.i) en behandelen hetzelfde thema: het overwinnen van de laatste blokkade voor vrede: de angst voor God. De tekst kan echter ook algemeen worden toegepast, omdat hij een radicaal nieuwe interpretatie van de Goede Week presenteert.

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

1. Vandaag is het Palmzondag, de viering van de overwinning en de aanvaarding van de waarheid. Laten we deze Goede Week niet doorbrengen met de kruisiging van Gods Zoon te overpeinzen, maar met blijdschap zijn bevrijding vieren. Want Pasen is het teken van vrede, niet van pijn. Een vermoorde Christus heeft geen betekenis. Maar een verrezen Christus wordt het symbool van de vergeving van Gods Zoon jegens zichzelf; het teken dat hij zichzelf ziet als genezen en heel.

 

De Goede Week begint met Palmzondag, waarop de triomfantelijke intocht van Jezus in Jeruzalem wordt herdacht, waar de menigte palmbladeren voor hem uitspreidde en riep: 'Gezegend de Komende in de naam des Heren! Hosanna in den hoge!' (Mattheus 21:9). Ze eindigt met Pasen, 'het teken van vrede'. Pasen vertegenwoordigt het bereiken van het doel van de Heilige Geest, de opstanding die plaatsvindt wanneer we elkaar totaal vergeven en voorbij de laatste sluier gaan.

Wat hier niet wordt benadrukt, is de gebeurtenis die plaatsvindt tussen Palmzondag en Pasen: de kruisiging. 'Een vermoorde Christus heeft geen betekenis', zegt Jezus — een radicale afwijking van een stelling van het traditionele christendom, waarin de verklaring van Paulus: 'Wij verkondigen een gekruisigde Christus' (1 Korintiërs 1:23) gezien kan worden als een samenvatting van het geloof. De traditionele liturgie van de Goede Week besteedt veel tijd aan het 'overpeinzen van de kruisiging van Gods Zoon', en in de traditionele theologie is de kruisiging dé gebeurtenis die de Verzoening tot stand heeft gebracht. Maar in Een cursus in wonderen is het de opstanding die ons de Verzoening heeft gebracht, en is dit wat we in de Goede Week vieren: zowel Jezus' opstanding als de onze, het feit dat onze vergeving ons genezen heeft en onze heelheid heeft hersteld.

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

2. Deze week begint met palmtakken en eindigt met lelies, het witte en heilige teken dat Gods Zoon onschuldig is. Laat geen duister teken van kruisiging tussen de reis en het reisdoel komen, tussen de aanvaarding van de waarheid en de uitdrukking daarvan. Deze week vieren we het leven, niet de dood. En we eren de volmaakte zuiverheid van Gods Zoon, en niet zijn zonden. Bied jouw broeder het geschenk van lelies aan, niet de doornenkroon; de gave van liefde, niet het ‘geschenk’ van angst. Jij staat naast je broeder, doornen in de ene en lelies in de andere hand, onzeker wat te geven. Schaar je nu aan mijn kant en werp de doornen weg, en geef de lelies in hun plaats. Deze Pasen wil ik graag het geschenk van jouw vergeving ontvangen, door jou aan mij gegeven en door mij aan jou teruggegeven. We kunnen niet verenigd zijn in kruisiging en dood. Noch kan de opstanding compleet zijn tot jouw vergeving op Christus rust, samen met die van mij.

 

De Goede Week is de viering van het leven in plaats van de dood; van zuiverheid in plaats van zonden. Om dit op de juiste wijze te vieren, moeten we de kruisiging en de zonde die ze vertegenwoordigt, niet tussen de aanvaarding van de waarheid (vertegenwoordigd door Palmzondag) en de uitdrukking daarvan (vertegenwoordigd door Pasen) laten komen. Dit wordt in prachtige beelden beschreven: we moeten elkaar lelies aanbieden in plaats van een doornenkroon, liefde en vergeving in plaats van angst en veroordeling.

We kunnen niet verenigd zijn met de gekruisigde en gestorven Jezus, want dat betreft zijn lichaam. En de opstanding kan pas compleet zijn totdat we elkaar — en daarmee Jezus — totaal vergeven hebben.

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

3. Een week is kort, en toch staat deze Goede Week symbool voor heel de reis die Gods Zoon heeft ondernomen. Toen hij eraan begon was hem het teken van de overwinning – de belofte van de opstanding – reeds gegeven. Laat hem niet in de verzoeking van de kruisiging geraken en daar blijven talmen. Help hem daar in vrede aan voorbij te gaan, waarbij het licht van zijn eigen onschuld zijn weg verlicht naar zijn verlossing en bevrijding. Houd hem niet met doornen en spijkers tegen, nu zijn verlossing zo nabij is. Maar laat de stralende witheid van je leliegeschenk hem aansporen op zijn weg naar de opstanding.

 

De Goede Week is een microkosmos van onze totale reis. Die reis begon meteen na de vermeende afscheiding, maar op een meer daadwerkelijke manier in het heilige 'Palmzondag' — ogenblik waarin we ons met een broeder verenigden in een heilige relatie. Tijdens de hele reis zijn we echter in de verleiding om elkaar te kruisigen met onze vele grieven — een verleiding waaraan we maar al te vaak toegeven, en die er nog steeds is wanneer we voor de laatste sluier staan. Maar hier kunnen we de reis beëindigen door elkaar lelies te geven, het symbool van vergeving, die ons— en al onze broeders aanspoort om ons naar de opstanding van Pasen te begeven en daarmee naar het eind van onze reis.

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

4. Pasen is niet de viering van de prijs van de zonde, maar van haar einde. Als jij achter de sluier een glimp opvangt van het gelaat van Christus, terwijl je tussen de sneeuwwitte bloemblaadjes kijkt van de lelies die jij ontvangen en gegeven hebt als jouw geschenk, zul jij je broeders gelaat zien en dat herkennen. Ik was een vreemdeling en jij hebt me gehuisvest, niet wetende wie ik was. Maar vanwege het geschenk van jouw lelies zul je het weten. In jouw vergeving van deze vreemdeling, onbekend voor jou en toch je aloude Vriend, ligt zijn bevrijding en jouw verlossing, samen met hem. De Paastijd is een tijd van vreugde, en niet van rouw. Aanschouw je verrezen Vriend, en vier zijn heiligheid, samen met mij. Want Pasen is de tijd van jouw verlossing, samen met de mijne.

 

Traditioneel is de Goede Week de viering van de prijs van de zonde, want ze viert Jezus' dood als boete voor onze zonden. Maar het op zich nemen van onze straf heeft geen einde gemaakt aan zonden, want 'wat bestraft moet worden, is ontegenzeggelijk waar' (T19.III.2:5). Jezus roept ons op om de Goede Week te vieren op een nieuwe manier een manier die werkelijk een eind maakt aan de zonde. Die manier is, zoals we gezien hebben, elkaar vergeven. Onze broeder was een vreemdeling toen we ons met hem verenigden in een heilige relatie, en we beseften niet dat we ons daarmee ook verenigden met Jezus en de Christus die hij symboliseert (een verwijzing naar Mattheus 25:34-40; zie ook T19.IV.D.12-14). Maar ons geschenk van de lelies van vergeving onthult het gelaat van Christus voorbij dat van onze broeder, en we zullen leren dat deze 'vreemdeling' in feite onze 'aloude Vriend' is. En wanneer we ons verenigen met de Christus — het ware Zelf — in onze broeder, verrijzen we samen met hem.

Zo wil Jezus dat wij Pasen vieren.

(Toelichtingen door Greg Mackie)