Vergeving en de heilige relatie

VI. Het bepalen van het doel

 

1. De praktische toepassing van de doelstelling van de Heilige Geest is uitermate eenvoudig, en desalniettemin eenduidig. Om eenvoudig te zijn moet ze in feite wel eenduidig zijn. Het eenvoudige is gewoon wat makkelijk te begrijpen valt, en hierom is het duidelijk dat het helder moet zijn. De doelstelling van de Heilige Geest is algemeen. Nu zal Hij met jou werken om die specifiek te maken, want toepassing is specifiek. Voor elke situatie verschaft Hij bepaalde zeer specifieke richtlijnen, maar bedenk wel dat jij nog niet inziet dat ze universeel toepasbaar zijn. Daarom is het van wezenlijk belang ze op dit moment in elke situatie afzonderlijk te gebruiken, totdat je met meer zekerheid aan elke situatie voorbij kunt zien, met een veel ruimer begrip dan jij nu bezit.

 

 

2. In elke situatie waarin je onzeker bent, is het eerste wat je dient na te gaan heel eenvoudig: ‘Wat wil ik dat hiervan komt? Waartoe dient het?’ Opheldering over het doel hoort thuis aan het begin, want dat zal de afloop bepalen. In de handelwijze van het ego is dit omgekeerd. De situatie wordt bepalend voor de afloop, die om het even wat kan zijn. De reden voor deze ongeorganiseerde aanpak is evident. Het ego heeft er geen benul van wat het als resultaat van de situatie wil. Het beseft wat het niet wil, maar dat is dan ook het enige. Het heeft volstrekt geen positief doel.

 

3. Zonder een welomlijnd, positief doel, dat van meet af aan is bepaald, lijkt de situatie zich gewoon te ontvouwen en valt er niets zinnigs aan te ontdekken tot hij al voorbij is. Dan kijk je erop terug, en probeer je te reconstrueren wat ze moet hebben beduid. En jij zult je vergissen. Niet alleen ligt jouw oordeel in het verleden, maar jij hebt ook geen idee van wat er gebeuren moest. Er was geen doel vastgesteld waarmee de middelen in overeenstemming konden worden gebracht. En het enige oordeel dat nog te vellen overblijft is nu of het ego dit al dan niet bevalt: is het aanvaardbaar, of roept het om wraak? Het ontbreken van een van tevoren opgesteld criterium om de afloop aan te meten, maakt het begrijpen ervan twijfelachtig en een waardebepaling onmogelijk.

 

4. De waarde van vooraf te beslissen wat jij wilt dat er plaatsvindt ligt eenvoudig hierin dat je de situatie zult zien als een middel om het te doen plaatsvinden. Je zult dan ook alle moeite doen om te negeren wat het bereiken van jouw doel in de weg staat, en je te concentreren op alles wat jou helpt dit te verwezenlijken. Het is heel opmerkelijk dat deze aanpak jou dichter gebracht heeft bij de manier waarop de Heilige Geest waarheid en onwaarheid van elkaar scheidt. Het ware wordt dat wat gebruikt kan worden om het doel te bereiken. Het onware wordt dat wat vanuit dit gezichtspunt onbruikbaar is. De situatie heeft nu betekenis, maar alleen omdat het doel er betekenis aan gegeven heeft.

 

 

5. De waarheid als doel heeft verdere praktische voordelen. Als de situatie voor waarheid en innerlijke gezondheid wordt gebruikt, moet het resultaat ervan wel vrede zijn. En dit staat volkomen los van wat het resultaat in feite is. Als vrede de voorwaarde is voor waarheid en innerlijke gezondheid, en er zonder dat niet kan zijn, dan moeten ze wel daar zijn waar vrede is. De waarheid komt vanzelf. Als jij vrede ervaart, komt dat doordat de waarheid tot je is gekomen en je het resultaat waarlijk ziet, want bedrog kan over jou niet zegevieren. Je zult het resultaat onderkennen omdat jij in vrede bent. Hier zie je nogmaals het tegenovergestelde van de manier waarop het ego kijkt, want het ego gelooft dat de situatie de ervaring teweegbrengt. De Heilige Geest weet dat de situatie is zoals het doel dat bepaalt, en in overeenstemming met dat doel wordt ervaren.

 

 

6. De waarheid als doel vraagt om geloof. Geloof ligt besloten in het aanvaarden van de bedoeling van de Heilige Geest, en dit geloof is allesomvattend. Waar de waarheid als doel is vastgesteld, daar heerst zeker geloof. De Heilige Geest ziet de situatie als een geheel. Het doel zorgt voor het feit dat elke betrokkene zijn rol zal spelen in de verwezenlijking ervan. Dit is onvermijdelijk. Niemand zal in wat ook falen. Dit lijkt om een geloof te vragen dat jou en wat jij kunt geven te boven gaat. Dit is echter alleen zo vanuit het oogpunt van het ego, want het ego gelooft in het ‘oplossen’ van conflicten door middel van fragmentatie, en ziet de situatie niet als een geheel. Daarom probeert het delen van de situatie af te splitsen en die afzonderlijk aan te pakken, want het gelooft in afscheiding en niet in heelheid.

 

 

7. Wordt het ego geconfronteerd met enig aspect van de situatie dat moeilijk lijkt, dan zal het proberen dit aspect ergens anders heen te brengen, en het daar op te lossen. En met ogenschijnlijk succes, ware het niet dat deze poging botst met de eenheid, en het doel van de waarheid wel moet verdoezelen. En er zal geen vrede worden ervaren, behalve in de fantasie. De waarheid is niet gekomen, omdat geloof daarin van de hand gewezen is, nu het zijn rechtmatige plaats onthouden werd. En zo verlies jij het begrip van de situatie dat de waarheid als doel jou zou hebben gebracht. Want fantasieoplossingen brengen slechts de illusie van een ervaring, en de illusie van vrede is niet de omstandigheid waarin de waarheid haar intrede kan doen.