1. Veranderingen zijn noodzakelijk in de denkgeest van Gods leraren. Dit kan al dan niet gepaard gaan met veranderingen in de uiterlijke omstandigheden. Onthoud: niemand is bij toeval waar hij is, en in Gods plan speelt het lot geen rol. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat een verandering in houding niet de eerste stap zou zijn in de scholing van de kersverse leraar van God. Er is echter geen vast patroon, aangezien de opleiding altijd heel persoonlijk is toegesneden. Er zijn er die geroepen worden hun levensomstandigheden bijna onmiddellijk te veranderen, maar dit zijn doorgaans speciale gevallen. Aan de overgrote meerderheid wordt een zich langzaam ontvouwend opleidingsprogramma gegeven, waarin zoveel mogelijk eerder gemaakte vergissingen worden gecorrigeerd. In het bijzonder dienen relaties op de juiste manier te worden bezien en moeten alle donkere hoekstenen van niet-vergevingsgezindheid worden weggenomen. Anders heeft het oude denksysteem nog steeds een basis om op terug te keren.

2. Naarmate de leraar van God in zijn opleiding vooruitgang boekt, leert hij één les met toenemende grondigheid. Hij neemt niet zelf zijn beslissingen, hij vraagt zijn Leraar om Zijn antwoord en neemt dit dan als leidraad voor zijn handelen. Dit wordt steeds makkelijker naarmate de leraar van God zijn eigen oordeel leert opgeven. Het opgeven van oordelen, een voor de hand liggend eerste vereiste om Gods Stem te kunnen horen, is gewoonlijk een tamelijk langzaam proces, niet omdat het moeilijk is, maar omdat het algauw als een persoonlijke belediging wordt gezien. De opleiding in de wereld is erop gericht een doel te bereiken dat rechtstreeks tegengesteld is aan dat van ons leerplan. De wereld leert vertrouwen op eigen oordeel aan als het criterium voor rijpheid en kracht. Ons leerplan leert het opgeven van oordelen aan als de noodzakelijke voorwaarde voor verlossing.