Principe 23

Wonderen herordenen de waarneming en plaatsen alle niveaus in het ware perspectief. Dit werkt genezend, omdat ziekte ontstaat uit het verwarren van de niveaus.

     De niveaus die verward worden zijn de niveaus van de denkgeest en het lichaam. Het ego ontkent het probleem van schuld in onze denkgeest, wat de werkelijke ziekte is, en zegt dat het lichaam ziek is. Het verplaatst het probleem van het niveau van de denkgeest naar dat van het lichaam. Het wonder zet dit weer recht en zegt dat niet het lichaam maar de denkgeest ziek is.

     Dat is alles wat het wonder doet. Het brengt het probleem terug naar waar het zich bevindt. Zoals reeds eerder gezegd: het geeft de functie van oorzakelijkheid terug aan de oorzaak (T28.II.9:3). De Cursus legt daar bijzonder veel nadruk op. Er is niets aan het lichaam dat ziek kan zijn. Het lichaam doet helemaal niets. Les 294 zegt: "Mijn lichaam is iets volkomen neutraals". Het lichaam voert slechts de bevelen van de denkgeest uit. Het kan niet genezen omdat het nooit ziek is geweest. Het is de denkgeest die ziek is en dus is het de denkgeest die genezing nodig heeft. De ziekte van de denkgeest is afscheiding of schuld; de genezing is vereniging of vergeving. Het wonder bewerkstelligt dit door het probleem terug te brengen naar waar het zich bevindt.