De afscheiding en de verzoening

VIII. De betekenis van het Laatste Oordeel

 

1. Een van de manieren waarop je het verwarren van magie en wonder kunt corrigeren is te bedenken dat jij jezelf niet geschapen hebt. Je bent geneigd dit te vergeten wanneer je egocentrisch wordt, en dit brengt jou in een situatie waarin geloof in magie praktisch onvermijdelijk is. Je wil om te scheppen is jou gegeven door je Schepper, die dezelfde Wil in Zijn schepping tot uitdrukking bracht. Aangezien het scheppingsvermogen in de denkgeest huist, is alles wat je schept noodzakelijkerwijs een kwestie van wil. Ook volgt hieruit dat alles wat jij alleen maakt weliswaar in je eigen ogen werkelijk is, maar niet in de Denkgeest van God. Dit fundamentele onderscheid leidt rechtstreeks tot de ware betekenis van het Laatste Oordeel.

 

We hebben al gekeken naar het verwarren van het wonder met magie (zie T1.l.14 en T2.V.2). Het laatste is het geval wanneer je naar het ego luistert en gelooft dat je jezelf geschapen hebt; dat je waarde, status en identiteit tot stand zijn gekomen door je eigen daden. Dan zie je alles wat je doet als de uiting van een macht die alleen jou toebehoort, een macht die je los van God uitoefent, met het doel om te demonstreren hoe geweldig je bent. Het antwoord hierop is je te herinneren dat je jezelf niet hebt gemaakt; dat je een uitbreiding bent van God, en dat daarom alles wat je doet het gevolg is van Zijn macht die door je heen stroomt.

Het is Gods wil om te scheppen, en Hij heeft dezelfde wil in jou geplaatst. Wat we met deze wil doen kan echter afkomstig zijn van God of van het ego. En dat brengt ons bij de betekenis van het Laatste Oordeel.

Verderop in de Cursus legt Jezus uit dat het woord 'schepping' alleen van toepassing is in de Hemel. Hier gebruikt hij het woord op een wat lossere manier, maar het is goed om het onderscheid tussen 'scheppen' en 'maken' in gedachten te houden.

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

2. Het Laatste Oordeel is een van de meest bedreigende ideeën in jouw denken. Dat komt doordat jij het niet begrijpt. Oordelen is geen eigenschap van God. Het werd pas na de afscheiding tot stand gebracht toen het een van de vele leermiddelen werd die in het totale plan werden ingevoegd. Net zoals de afscheiding miljoenen jaren in beslag nam, zo zal ook het Laatste Oordeel zich uitstrekken over een vergelijkbaar lange periode, en mogelijk zelfs een langere. De duur ervan kan echter aanzienlijk worden bekort door wonderen, het middel ter bekorting maar niet ter opheffing van de tijd. Als het aantal van hen die waarlijk wondergericht zijn voldoende groot wordt, kan dit bekortingsproces nagenoeg onmetelijk zijn. Het is echter noodzakelijk dat jij jezelf snel van angst bevrijdt, omdat je boven het conflict moet uitrijzen, wil jij andere denkgeesten vrede brengen.

 

Zoals de eerste zin zegt, is het Laatste Oordeel een bijzonder bedreigend idee voor ons. Stel je voor dat je voor God staat, terwijl Hij een boek openslaat om te zien wat je zonden zijn, en te beoordelen of je met de heiligen naar de Hemel mag gaan, of voor eeuwig met de verdoemden in de hel belandt. Deze alinea zegt dat het Laatste Oordeel echter alleen bedreigend is omdat we het niet begrijpen. Het kan alleen maar overeenstemmen met de ware aard van God, en God oordeelt niet. Hij is de God van genade. Deze thema's zullen later uitgebreid worden besproken.

In deze alinea vinden we een interessante tijdlijn. Ze beschrijft twee uitersten: de afscheiding en het Laatste Oordeel — het begin en het einde van de reis door tijd en ruimte. Eerst was er de afscheiding, die 'miljoenen jaren in beslag nam'. Met andere woorden: het kostte ons miljoenen jaren om het bizarre geloof te ontwikkelen dat we van God zijn afgescheiden.

Vervolgens werd een plan voor terugkeer in gang gezet, waarbij oordeel als leermiddel 'in het totale plan werd ingevoegd'. Momenteel voltrekt zich het drama van tijd en ruimte, dat zich mogelijk over miljarden jaren uitstrekt.

En dan, aan het eind van het proces, is er het Laatste Oordeel, dat waarschijnlijk evenveel tijd in beslag zal nemen als de afscheiding. Deze tijd kan echter 'onmetelijk' bekort worden door 'een voldoende aantal van hen die waarlijk wondergericht zijn'.

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

3. Het Laatste Oordeel wordt algemeen gezien als een handeling die door God voltrokken wordt. In werkelijkheid zal ze met mijn hulp door mijn broeders worden voltrokken. Het is een definitieve genezing in plaats van het uitdelen van straf, hoezeer je misschien ook meent dat straf verdiend is. Straf is een begrip totaal in tegenspraak met een juiste gerichtheid-van-denken, terwijl juist het doel van het Laatste Oordeel is jou je juiste gerichtheid-van-denken terug te geven. Het Laatste Oordeel kan een proces van juiste waardebepaling worden genoemd. Het betekent eenvoudig dat eenieder uiteindelijk zal gaan begrijpen wat waarde heeft en wat niet. Hierna kan het vermogen tot kiezen verstandig worden gericht. Maar tot dit onderscheid wordt gemaakt, kan het weifelen tussen vrije en gevangen wil alleen maar voortduren.

 

Hier krijgen we meer aanwijzingen over de betekenis van het Laatste Oordeel. Het wordt niet voltrokken door God. Wij zijn degenen die het boek openen en, met Jezus' hulp, alles beoordelen. Maar wat beoordelen we? 'Wat waarde heeft en wat niet' (zie les 133). Dit staat lijnrecht tegenover de traditionele opvatting: 'wie waarde heeft en wie niet'. En het resultaat van dit oordeel is geen definitieve straf, maar een definitieve genezing, een volledige terugkeer naar de innerlijke gezondheid van véér de afscheiding. Met een juiste gerichtheid-van-denken kunnen we eindelijk een gezonde keuze maken: vóór God en tégen het ego.

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

4. De eerste stap naar de vrijheid behelst het scheiden van het ware en het onware. Dit is een proces van afscheiding in constructieve zin, en weerspiegelt de ware betekenis van de Apocalyps. Iedereen zal uiteindelijk zijn eigen scheppingen aanschouwen, en alleen wat goed is verkiezen te bewaren, net zoals God Zelf zag wat Hij geschapen had en wist dat het goed was. Op dat moment kan de denkgeest beginnen zijn eigen scheppingen met liefde te bezien omdat ze waardevol zijn. Terzelfdertijd zal de denkgeest zijn miscreaties onvermijdelijk afwijzen, welke zonder geloof niet langer zullen bestaan.

 

Hier wordt het plaatje eindelijk compleet. Bij het Laatste Oordeel verdeelt God geen zielen in twee categorieën, waarbij degenen die waardevol zijn de Hemel binnen mogen gaan, en de onwaardigen verwezen worden naar de hel. In plaats daarvan zijn wij het zelf die onze scheppingen beoordelen, en de keuze maken de 'goede' — onze uitbreidingen van liefde — te behouden, en onze miscreaties af te wijzen. Niet door ze naar de hel te sturen, maar door hun niet-bestaan te erkennen. Dit is, zegt Jezus, wat het Boek Openbaring in de Bijbel werkelijk bedoelt, wanneer het spreekt over het oordeel van God. Dit komt overeen met T5.VI.9:1-2, waar Jezus de uitspraak 'De goddelozen zullen te gronde gaan' (Psalm 37:20) herinterpreteert als 'iedere liefdeloze gedachte moet ongedaan worden gemaakt'.

We kunnen dit vergelijken met stap 4 van het AA-programma: een diepgaande en onbevreesde morele inventaris opmaken van onszelf. Het is ook vergelijkbaar met de oefening in les 193, waarin we elk uur terugkijken op de gebeurtenissen van het afgelopen uur en alles vergeven wat onze denkgeest bezwaart, zodat het volgende uur vrij is van het voorgaande.

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

5. De term ‘Laatste Oordeel’ is niet alleen angstwekkend omdat die op God is geprojecteerd, maar ook vanwege de associatie van ‘laatste’ met de dood. Dit is een uitstekend voorbeeld van op-z’n-kop-waarneming. Als de betekenis van het Laatste Oordeel objectief wordt bezien, is het volkomen duidelijk dat het in wezen de toegangspoort tot het leven is. Niemand die in angst leeft is werkelijk levend. Je eigen laatste oordeel kan niet tegen jezelf zijn gericht, omdat jij niet je eigen schepping bent. Je kunt het echter te allen tijde zinvol toepassen op alles wat jij hebt gemaakt, en in je herinnering alleen dat behouden wat scheppend is en goed. Je juiste gerichtheid-van-denken moet jou dit wel voorschrijven. De bedoeling van tijd is enkel en alleen jou ‘de tijd te geven’ om tot dit oordeel te komen. Het is jouw eigen volmaakte oordeel over jouw eigen volmaakte scheppingen. Wanneer al wat je behoudt beminnenswaard is, is er voor angst geen enkele reden meer om bij jou te blijven. Dit is jouw aandeel in de Verzoening.

 

We zijn niet alleen bang voor het Laatste Oordeel vanwege onze angst voor het oordeel van God, maar ook omdat we het associëren met de dood. Dat komt doordat we geloven dat de dood het laatste woord heeft. In feite heeft echter het leven het laatste woord. Dát is de betekenis van Jezus' opstanding. Het Laatste Oordeel is daarom 'de toegangspoort tot het leven'. Het is het einde van leven in angst en, zoals Jezus terecht opmerkt: 'niemand die in angst leeft is werkelijk levend'. Het Laatste Oordeel is dus niet het einde van het leven, het is het begin daarvan — dat wil zeggen: het begin van eeuwig leven.

 

Toepassing :

Denk aan de dingen die je vandaag gedaan hebt — of in elk geval aan enkele daarvan.

Kijk vervolgens naar de gedachte(n) achter elke daad.

Beoordeel ten slotte elke gedachte aan de hand van jouw hoogste opvatting van liefde en waarheid, en kies uit de onderstaande zinnen de zin die van toepassing is:

• Dit was een liefdeloze gedachte en die wil ik niet meer. Ik vervang haar door een liefdevolle gedachte, waarmee ik haar ongedaan maak.

• Deze gedachte bevatte een glimp van liefde. Ik wil deze liefde behouden en alles wat niet-liefde is loslaten.

• Deze gedachte was uitsluitend liefde, Ik wil haar koesteren en er met vreugde naar kijken.

(Toelichtingen door Robert Perry)