God of het ego

'

V. De ‘dynamiek’ van het ego

 

1. Niemand kan ontsnappen aan illusies tenzij hij ernaar kijkt, want door er niet naar te kijken worden ze beschermd. Het is niet nodig voor illusies terug te deinzen, want ze kunnen niet gevaarlijk zijn. We zijn klaar om het denksysteem van het ego nader te bekijken, want samen hebben we de lamp die het zal verdrijven, en aangezien je beseft dat jij het niet wilt, moet je wel klaar zijn. Laten we heel gerust zijn wanneer we dit doen, want we zoeken slechts eerlijk naar de waarheid. De ‘dynamiek’ van het ego zal een tijd onze les zijn, want we moeten hier eerst naar kijken om erdoorheen te kunnen zien, aangezien jij het werkelijkheid hebt verleend. We zullen deze dwaling samen in stilte ongedaan maken, en vervolgens naar de waarheid kijken die erachter ligt.

 

We willen niet naar het ego kijken, omdat we bang zijn voor wat we daar zullen aantreffen: Die angst is zelfs zo groot, dat het typeren van het ego als wonderbaarlijk en goddelijk wijd verbreid is onder spirituele zoekers. De enige manier om aan het ego te ontsnappen is echter door ernaar te kijken. Werkelijke verandering vindt alleen plaats door te kijken naar wat verandering nodig heeft. Niet naar het ego kijken is dus een manier om het te beschermen.

Omdat Jezus zich bewust is van onze angst, probeert hij ons op vele manieren gerust te stellen. Hier vertelt hij ons dat naar het ego kijken, dé manier is om eraan te ontsnappen, dat het een illusie is en daarom niet gevaarlijk kan zijn, dat hij bij ons is als we dat doen, dat we samen de lamp hebben die het zal verdrijven, dat we er rustig naar kunnen kijken omdat we eerlijk naar de waarheid zoeken, en dat we, als we er eenmaal naar gekeken hebben, erdoorheen naar de waarheid zullen kijken.

Blijkbaar hebben we heel veel geruststelling nodig! 

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

2. Wat is genezing anders dan het wegnemen van al wat kennis in de weg staat? En hoe kan men illusies anders verdrijven dan door ze direct onder ogen te zien, zonder ze in bescherming te nemen? Wees dan ook niet bang, want waar je naar zult kijken is de bron van angst, en jij begint juist te leren dat angst niet werkelijk is. Je bent bovendien aan het leren dat zijn gevolgen verdreven kunnen worden door hun realiteit eenvoudig te ontkennen. De volgende stap bestaat er onmiskenbaar uit te erkennen dat wat geen gevolgen heeft, niet bestaat. Wetten werken niet in een vacuüm, en wat tot niets leidt heeft niet plaatsgevonden. Als de werkelijkheid aan haar uitbreiding wordt herkend, kan wat tot niets leidt niet werkelijk zijn. Wees dus niet bang om naar angst te kijken, want die kan niet worden gezien. Helderheid maakt per definitie verwarring ongedaan, en met licht naar de duisternis kijken lost haar onvermijdelijk op.

 

Deze alinea vervolgt de uitleg waarom we niet bang hoeven te zijn om naar het ego te kijken.

De derde en vierde zin zijn cruciaal:

1. We beginnen te leren dat angst niet werkelijk is.

2. We beginnen eveneens te leren dat de gevolgen van angst verdreven kunnen worden door hun werkelijkheid te ontkennen.

3. De volgende stap is ons te realiseren dat wat geen gevolgen heeft, niet kan bestaan.

4. Dit komt omdat iets als werkelijk wordt herkend door zijn vermogen om gevolgen te produceren.

5. Nu kunnen we afmaken wat we begonnen zijn te leren, en ons realiseren dat angst niet werkelijk kan zijn, omdat hij geen werkelijke gevolgen heeft.

We denken misschien dat naar de kern van angst kijken het meest angstaanjagende is wat we ooit kunnen doen. Maar aangezien angst zelf niet werkelijk is, zullen we, als we naar zijn kern kijken, ontdekken dat daar niets te zien is.

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

3. Laten we deze les in ‘egodynamiek’ beginnen met te begrijpen dat de term zelf helemaal niets betekent. Hij bevat precies die contradictio in terminis die maakt dat hij geen betekenis heeft. ‘Dynamiek’ vooronderstelt de macht iets te doen, en de hele misvatting over de afscheiding ligt juist in het geloof dat het ego inderdaad de macht heeft iets te doen. Voor jou is het ego angstwekkend omdat jij dit gelooft. Toch is de waarheid heel eenvoudig:

 

Alle macht komt van God.

Wat niet van Hem komt, heeft niet de macht ook maar iets te doen.

 

'Egodynamiek' is de manier waarop het ego werkt, de verschillende krachten die erin omgaan en het inhoud geven en de gevolgen daarvan. Jezus zegt echter dat de term in zichzelf een tegenspraak bevat. 'Dynamiek vooronderstelt de macht iets te doen', maar 'alle macht komt van God'. Het ego heeft dus geen enkele macht om ook maar iets te doen. Zijn 'dynamiek' heeft geen gevolgen, daarom kan ernaar kijken niet beangstigend zijn. 

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

4. Wanneer we dus naar het ego kijken, bekijken we geen dynamiek, maar waandenkbeelden. Je kunt een waansysteem echt zonder angst bezien, want als zijn bron niet werkelijk is kan het geen gevolgen hebben. Het wordt nog duidelijker dat angst ongegrond is als je het doel van het ego begrijpt, dat zo onmiskenbaar zinloos is dat alle moeite daaraan besteed ontegenzeglijk verspilde moeite is. Het doel van het ego is heel uitdrukkelijk de autonomie van het ego. Vanaf het begin is het dus zijn doel geweest om afgescheiden te zijn, zichzelf genoeg, en niet afhankelijk van enige macht behalve de zijne. Daarom is het ego het symbool van afscheiding.

 

We kunnen zonder angst naar het ego kijken omdat het een waansysteem is, een denksysteem van overtuigingen die indruisen tegen de werkelijkheid. Het is eerder absurd dan gevaarlijk. Dat angst om naar het ego te kijken ongegrond is, wordt nog duidelijker als we naar zijn doel kijken: zijn eigen autonomie. Het enige wat het wil is afgescheiden te zijn van God, van anderen, en zelfs van onszelf. De eerste twee gaan in tegen ons verlangen naar eenheid; het derde druist in tegen alle logica, want het ego is in feite niets anders dan een gedachte in onze denkgeest. Het heeft geen zelfstandig bestaan. Zijn wens om autonoom te zijn kan vergeleken worden met een beeld op een filmscherm dat onafhankelijk wil zijn van de projector. Maar geen projector, geen beeld. 

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

5. Elk idee heeft een bedoeling, en die bedoeling is altijd het natuurlijk uitvloeisel van wat dat idee is. Alles wat van het ego stamt is het natuurlijk uitvloeisel van de kern van zijn geloof, en de manier om de resultaten daarvan ongedaan te maken is eenvoudig in te zien dat de bron ervan niet natuurlijk is, omdat die niet in overeenstemming is met je ware natuur. Ik heb al eerder gezegd dat het een vorm van wensdenken is om tegen God in te willen, en dat dit niet werkelijk willen is. Zijn Wil is Eén doordat de uitbreiding van Zijn Wil niet ongelijk aan zichzelf kan zijn. Het echte conflict dat je ervaart speelt zich dan ook af tussen de ijdele wensen van het ego en de Wil van God, die jij deelt. Kan dit een echt conflict zijn?

 

De gevolgen van het ego zijn de resultaten van een onnatuurlijke bron. Het ego is onnatuurlijk omdat het tegen onze ware natuur indruist. Hoe kunnen we iets willen dat tegengesteld is aan onze natuur? Hoe kunnen we ingaan tegen onze aangeboren aard? Dat kan alleen voortkomen uit de wens om tegen Gods Wil in te gaan. Maar aangezien onze wil één is met de Zijne, kan er alleen een (schijnbaar) conflict zijn tussen de zinloze wensen van het ego en onze ware wil. 

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

6. Aan jou is de onafhankelijkheid van de schepping, niet van autonomie. Heel je scheppende functie ligt in je volledige afhankelijkheid van God, die Zijn functie met jou deelt. Door Zijn bereidwilligheid die te delen werd Hij even afhankelijk van jou als jij van Hem. Schrijf de arrogantie van het ego niet toe aan Hem die niet onafhankelijk van jou wil zijn. Hij heeft jou in Zijn Autonomie mee opgenomen. Kun jij dan geloven dat autonomie los van Hem betekenis heeft? Voor jouw geloof in de autonomie van het ego betaal jij de prijs van de kennis van jouw afhankelijkheid van God, waarin jouw vrijheid ligt. Het ego beschouwt elke afhankelijkheid als bedreigend, en het heeft zelfs je verlangen naar God vervormd tot een middel om zichzelf te bevestigen. Laat je echter niet misleiden door zijn interpretatie van jouw conflict.

 

Wat vinden we zo aantrekkelijk aan onafhankelijkheid? Is dat niet het idee dat zich niets zich tegen onze wil aan ons kan opdringen? Toch is dat precies wat er gebeurt als we onze afhankelijkheid van God erkennen. Zijn kracht stroomt onstuitbaar naar ons toe, maar alleen tegen de wil van het ego, niet tegen onze ware wil. In God is er absoluut niets dat ons tegen onze wil kan beïnvloeden. Afhankelijk zijn van God is een staat van volledige vrijheid.

God heeft ons volledig in Zichzelf opgenomen. Hij houdt Zich niet arrogant afzijdig, zoals het ego doet. Hij heeft ons opgenomen in Zijn Autonomie, waarin we onafhankelijk zijn van alles wat niet van Hem is. Wij verlangen naar deze staat van onafhankelijkheid van alles dat ons pijn doet. Dat verlangen is deel van onze ware natuur. Maar het ego vertelt ons: 'Ik ben degene die jouw verlangen naar onafhankelijkheid kan vervullen'. En om de een of andere reden geloven we hem. 

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

7. Het ego valt altijd aan ten gunste van de afscheiding. Omdat het gelooft dat het hiertoe de macht heeft doet het niets anders, want zijn doel autonoom zijn – is niets anders. Het ego is totaal in verwarring over de werkelijkheid, maar verliest zijn doel niet uit het oog. Het is veel waakzamer dan jij, omdat het volkomen zeker is van zijn doel. Jij bent in verwarring omdat jij het jouwe niet herkent.

 

'Het ego valt altijd aan ten gunste van de afscheiding'. In onze identificatie met het ego is dit precies wat we doen. We vallen op bepaalde (meestal subtiele) manieren aan om de volledige autonomie van ons ego in stand te houden. In feite willen we liefhebben, niet aanvallen. Maar het is alsof we in een relatie zitten waarin we niet weten welke doelen we hebben in ons leven, terwijl onze partner elke seconde van elke dag 100% is toegewijd aan een onwankelbaar doel. Wie bereikt zijn of haar doel in dit scenario? 

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

8. Je moet begrijpen dat het laatste wat het ego wil dat tot jou doordringt is dat je er bang voor bent. Want als het ego angst zou kunnen oproepen, zou dat je onafhankelijkheid doen afnemen en je macht verzwakken. Toch is de enige aanspraak die het kan maken op je trouw het idee dat het jou macht kan geven. Zonder die overtuiging zou je er helemaal niet naar luisteren. Hoe kan zijn bestaan dan voortduren als je beseft dat jij, door het te accepteren, jezelf kleineert en van macht berooft?

 

Het ego verkoopt zichzelf aan ons door te zeggen dat we, als we hem volgen, onafhankelijk zullen zijn. Dat niemand ons dan zal vertellen wat we moeten doen; dat niemand ons zal overheersen; dat we dan macht zullen bezitten. Maar dit zeggen tirannen altijd om zelf aan de macht te komen en te blijven — en het ego is een tiran. In feite wil hij ons vertellen wat we moeten doen. Hij wil ons onderwerpen en tot slaaf maken. Hij belooft ons dat we zo onafhankelijk en zo krachtig zullen zijn dat we nooit meer bang hoeven te zijn, terwijl juist hij ons de stuipen op het lijf jaagt. Maar dat is uiteraard het laatste wat hij wil dat we ons realiseren.

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

9. Het ego kan jou toestaan, en doet dat ook, jezelf te beschouwen als hooghartig, ongelovig, ‘luchthartig’, afstandelijk, emotioneel oppervlakkig, harteloos, ongeïnteresseerd en zelfs wanhopig, maar niet als echt bang. Het ego spant zich voortdurend in om angst te bagatelliseren, maar niet ongedaan te maken, en dat is inderdaad een vaardigheid die het bijzonder vernuftig toepast. Hoe kan het de afscheiding preken zonder die door angst in stand te houden, en zou je er naar luisteren als jij inzag dat het juist hiermee bezig is?

 

Het ego maakt ons bang om de afscheiding in stand te kunnen houden, maar belooft tegelijkertijd dat het onze angst van ons wegneemt. Daarmee houdt het ons in zijn greep.

De opsomming in de eerste zin is buitengewoon verhelderend en onthullend. Het ego staat ons toe onszelf te beschouwen als alles wat hij daar noemt, behalve als angstig. Laten we eens onderzoeken of hij gelijk heeft:

 

Toepassing : Zet een vinkje bij de onderstaande gevoelens of gedragingen die je bij jezelf herkent:

..... Hooghartig (koel, neerbuigend, minachtend)

..... Ongelovig (overmatig sceptisch, weigeren te geloven zelfs als dat logisch is)

..... Luchthartig (geen contact met de ware ernst van situaties, onverantwoord zorgeloos)

..... Afstandelijk (gereserveerd of terughoudend in relaties)

..... Emotioneel oppervlakkig (gebrek aan gevoelsdiepte)

..... Harteloos (gebrek aan een passende reactie op de behoeften van anderen)

..... Ongeïnteresseerd (niet betrokken, je niet emotioneel binden)

..... Wanhopig (intens bedroefd, zonder enige hoop)

 

Zie je hier een rode draad? Komt dit niet allemaal neer op een gebrek aan verbinding? Je staat los van anderen (hooghartig, harteloos, afstandelijk) en van situaties (ongeïnteresseerd). Je staat los van wat logisch is om te geloven (ongelovig), van je gevoelens (emotioneel oppervlakkig) en van de werkelijke ernst van situaties (luchthartig). En je vertrouwt niet op een goede afloop, wat je wanhopig maakt.

Volgens het ego betekent losstaan van alles en iedereen autonoom zijn. En dat is wat het ego voor ons wil, omdat het de afscheiding in stand houdt en daarmee zijn bestaan. 

(Toelichtingen door Robert Perry)

 

10. Jouw inzicht dat al wat jou van God lijkt te scheiden alleen maar angst is, ongeacht de vorm die het aanneemt en volkomen los van hoe het ego wil dat jij dit ervaart, vormt daarom de voornaamste bedreiging voor het ego. Dit besef doet zijn droom van autonomie op zijn grondvesten schudden. Want hoewel je een vals idee van onafhankelijkheid misschien gedoogt, zul je de prijs van angst die je daarvoor betaalt niet aanvaarden als je dat inziet. Maar dat is de prijs, en het ego kan die niet bagatelliseren. Als jij liefde negeert, negeer jij jezelf, en moet je wel bang zijn voor onwerkelijkheid, omdat jij jezelf verloochend hebt. Door te geloven dat je de waarheid met succes hebt aangevallen, geloof jij dat er macht schuilt in de aanval. Heel simpel gezegd ben jij dus bang geworden voor jezelf. En niemand wil iets vinden waarvan hij gelooft dat het hem vernietigen zou.

 

Het ego wil niet dat we ons realiseren dat alleen angst ons van God lijkt te scheiden. Daarom heeft het ons ervan overtuigd dat autonomie ons onafhankelijk en sterk maakt, en ons dus bevrijdt van angst. Als we in zouden zien dat de autonomie van het ego ons juist verzwakt, zouden we het afdanken. Daarom probeert het onze angst te bagatelliseren.

Diep vanbinnen geloven we dat we de waarheid met succes hebben aangevallen en onze liefdevolle natuur voorgoed hebben beschadigd. We hebben 'van Gods Zoon een duivel gemaakt' (Wdl.101.5:3). Daarom is Jezus' uitnodiging om ons in contact te brengen met onze werkelijkheid dus uitermate beangstigend voor ons. 

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

11. Als het doel van het ego om autonoom te zijn verwezenlijkt kon worden, zou Gods bedoeling kunnen worden verijdeld, en dat is onmogelijk. Alleen door te leren wat angst is kun jij uiteindelijk het mogelijke van het onmogelijke, en het ware van het onware leren onderscheiden. Volgens de leer van het ego kan zijn doel worden verwezenlijkt en Gods doel niet. Volgens de leer van de Heilige Geest kan alleen Gods doel worden verwezenlijkt, en dat is al verwezenlijkt.

 

In feite is de autonomie van het ego onmogelijk, want het is onmogelijk om God te vernietigen. Hij heeft niet alleen de macht om zijn doel te verwezenlijken, Hij heeft dat ook al gedaan'. Dat is vreselijk nieuws voor het ego, maar geweldig nieuws voor ons, omdat het betekent dat we geen duivel hebben gemaakt van Gods Zoon. We zijn letterlijk bang voor niets. Dat is 'wat angst is'. Want hoe kan 'niets' beangstigend zijn?

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

12. God is even afhankelijk van jou als jij van Hem, omdat Zijn Autonomie de jouwe omvat en zodoende niet compleet is wanneer die ontbreekt. Je kunt jouw autonomie alleen vestigen door je met Hem te vereenzelvigen en je functie te vervullen zoals die in waarheid bestaat. Het ego gelooft dat het verwezenlijken van zijn doel geluk betekent. Maar het is jou gegeven te weten dat Gods functie de jouwe is en geluk niet gevonden kan worden los van Jullie gezamenlijke Wil. Erken slechts dat het egodoel, dat jij zo ijverig hebt nagejaagd, jou louter angst heeft gebracht, en het wordt moeilijk vol te houden dat angst geluk betekent. Instandgehouden door angst, wil het ego jou dit juist laten geloven. Maar Gods Zoon is niet krankzinnig en kan dit niet geloven. Laat hem dit slechts inzien en hij zal het niet aanvaarden. Want alleen krankzinnigen zouden in plaats van liefde angst kiezen, en alleen krankzinnigen zouden geloven dat liefde gewonnen kan worden door aan te vallen. Maar wie innerlijk gezond is, beseft dat alleen een aanval angst teweeg kan brengen, waarvoor de Liefde van God hem volkomen behoedt.

 

Het ego beweert dat zijn autonomie ons de vrijheid geeft om te doen wat we willen en ons daarom gelukkig maakt. Maar ware autonomie is het delen van Gods Autonomie. Dat geeft ons de vrijheid om te doen wat we werkelijk willen: delen in Gods scheppingsfunctie — de enige functie die ons werkelijk gelukkig maakt. Om dit geluk te herontdekken, moeten we een beroep doen op onze innerlijke gezondheid, zodat we beseffen dat streven naar ego-autonomie een aanval op God is. Alleen dat veroorzaakt angst — en angst is bepaald geen geluk.

 

Toepassing : Denk aan een egogericht doel dat je hebt nagestreefd. Je geloofde dat het bereiken daarvan je geluk zou brengen. Maar als je er goed over nadenkt, heeft dit je in werkelijkheid alleen maar angst bezorgd. Maak contact met deze angst en zeg dan:

Ik erken dat dit doel mij louter angst heeft gebracht.

En hoe kan angst geluk betekenen? 

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

13. Het ego analyseert, de Heilige Geest accepteert. Heelheid kan alleen worden gewaardeerd vanuit acceptatie, want analyseren betekent afbreken of uitsplitsen. De poging om totaliteit te begrijpen door die af te breken, typeert duidelijk de tegenstrijdigheid waarmee het ego alles benadert. Het ego gelooft dat macht, inzicht en waarheid in afscheiding besloten liggen, en om dit geloof te funderen moet het aanvallen. Onbewust van het feit dat dit geloof niet gefundeerd kan worden, en geobsedeerd door de overtuiging dat afscheiding verlossing is, valt het ego alles aan wat het ziet door het in kleine, onsamenhangende delen te breken die geen betekenisvolle relaties en dus geen betekenis hebben. Het ego zal altijd chaos in de plaats stellen van betekenis, want als afscheiding verlossing is, staat harmonie gelijk met bedreiging.

 

In Hoofdstuk 9 zegt Jezus dat we, in plaats van alert te zijn op de fouten van anderen en deze daarmee werkelijk te maken, onze broeders moeten zien als de heilige Zoon van God die ze in werkelijkheid zijn. Dit thema wordt hier vervolgd: Het ego analyseert onze broeders, de Heilige Geest accepteert hen als Gods Zoon. Door hen te accepteren zoals de Heilige Geest dat doet, accepteren we ook onszelf als zodanig.

De vorige paragraaf zei dat we nader tot God komen door Zijn Zoon te waarderen en de Heelheid van Christus te aanvaarden als de onze (T11.IV.7:2-3). Maar het ego wil niets met God te maken hebben, dus het verbrijzelt heelheid door Gods Zoon te reduceren tot weinig meer dan een lijst van fouten. Daardoor zien we onze broeders en onszelf niet als deel van het Zoonschap, verenigd in onze Identiteit als Christus, maar als zwakke en feilbare lichamen en persoonlijkheden, die constant met elkaar in conflict zijn in een chaotische wereld. En dat is precies zoals het ego het wil. 

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

14. De interpretaties die het ego geeft aan de wetten van de waarneming zijn precies tegenovergesteld aan die van de Heilige Geest, en moeten dat ook wel zijn. Het ego concentreert zich op dwaling en negeert de waarheid. Het maakt elke vergissing die het ziet werkelijk, en concludeert met een typerende cirkelredenering dat op grond van die vergissing een consistente waarheid alleen maar betekenisloos kan zijn. De volgende stap ligt dan voor de hand. Als een consistente waarheid betekenisloos is, moet inconsistentie waar zijn. Terwijl het de dwaling duidelijk voor ogen houdt en beschermt wat het tot werkelijkheid heeft gemaakt, gaat het ego over tot de volgende stap in zijn denksysteem: dwaling is werkelijkheid en waarheid is dwaling.

 

15. Het ego doet geen poging dit te begrijpen, en het valt ook duidelijk niet te begrijpen, maar het doet wel pogingen dit te bewijzen, en doet dat voortdurend. Terwijl het analyseert met het doel betekenis aan te vallen, slaagt het ego erin die te negeren, en blijft het zitten met een reeks versplinterde waarnemingen die het samenbundelt ten behoeve van zichzelf. Dit wordt dan het universum dat het waarneemt. En het is dit universum dat op zijn beurt het egobewijs wordt van zijn eigen realiteit.

 

Deze alinea's beschrijven de krankzinnige logica van het ego, die zijn werkelijkheid moet bewijzen. Het begint met het analyseren van fouten waarmee het deze werkelijk maakt. Daardoor beschouwen we dit als de waarheid over onszelf en onze broeders. We zijn zo geneigd om fouten te maken, dat er onmogelijk een consistente waarheid in ons kan zijn, iets puurs en heiligs dat onze fouten overstijgt. Met andere woorden: de enige constante is verandering, dus inconsistentie is waar. Daarmee draaien we alles volledig om: 'dwaling is werkelijkheid en waarheid is dwaling'. De chaotische, veranderlijke, afgescheiden wereld wordt nu gezien als werkelijk, terwijl de waarheid van onze onveranderlijke, zuivere, verenigde natuur als Zoon van God gezien wordt als een dwaling, een utopie van zweverige idealisten. En ten slotte: als deze wereld werkelijk is, dan is ook het ego werkelijk. Want aangezien dit een wereld van afscheiding is, moet de gedachte van afscheiding het ego ook echt zijn.

Kortom: Wanneer we onze eigen vergissingen en die van onze broeders werkelijk maken, verliezen we onvermijdelijk de waarheid uit het oog, en zien we alles als bezoedeld door fouten: onze broeders, onszelf, en de wereld waarin we leven. De volmaaktheid van Gods schepping is vervangen door de chaos van de versplinterde egowereld. 

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

16. Onderschat niet de aantrekkingskracht van egobewijzen voor hen die ernaar willen luisteren. Selectieve waarneming kiest haar getuigen zorgvuldig uit, en haar getuigen zijn consistent. De bewijsvoering voor de waanzin is sterk voor wie waanzinnig is. Want argumentatie eindigt waar ze begint, en geen enkel denksysteem overstijgt zijn bron. Maar argumentatie zonder betekenis kan niets bewijzen, en wie erdoor overtuigd is, verkeert beslist in de waan. Kan het ego naar waarheid onderwijzen als het de waarheid negeert? Kan het waarnemen wat het heeft ontkend? Zijn getuigen leggen wel degelijk getuigenis af van zijn ontkenning, maar bepaald niet van wát het heeft ontkend. Het ego kijkt recht naar de Vader en ziet Hem niet, want het heeft Zijn Zoon verloochend.

 

Het is cruciaal om ons te realiseren hoezeer we geloven in de krankzinnige logica van het ego. We zijn als iemand met een paranoïde stoornis, wiens hele leven gebaseerd is op het geloof dat iedereen erop uit is om hem te grazen te nemen. Alles wat hij meemaakt, zelfs de meest onschuldige en normale gebeurtenissen, interpreteert hij door het filter van dit geloof en wordt dus gezien als een bewijs van de samenzwering tegen hem.

Op dezelfde manier gaan wij uit van het geloof dat fouten werkelijk zijn, en eindigen met het 'bewijs' dat dit waar is, in de vorm van de chaotische, van fouten vervulde egowereld. We moeten ons realiseren dat dit pure waanzin is. Het valse bewijs van het ego laat alleen maar zien dat het totaal niets begrijpt. Zijn 'bewijs' demonstreert niet de waarheid van zijn zienswijze, het demonstreert alleen hoe pertinent het de waarheid ontkent. En als het de waarheid ontkent, hoe kan het ons dan ook maar iets leren dat waar is? Als het Gods Zoon verloochent, hoe kan het dan de Vader zien? 

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

17. Wil jij je de Vader herinneren? Aanvaard Zijn Zoon, en je zult je Hem herinneren. Niets kan aantonen dat Zijn Zoon onwaardig is, want niets kan bewijzen dat een leugen waar is. Wat je van Zijn Zoon ziet door de ogen van het ego, toont aan dat Zijn Zoon niet bestaat, maar waar de Zoon is, moet ook de Vader zijn. Aanvaard wat God niet ontkent, en het zal zijn waarheid bewijzen. De getuigen voor God staan in Zijn licht en aanschouwen wat Hij heeft geschapen. Hun stilte is het teken dat zij Gods Zoon hebben aanschouwd, en in Christus’ Tegenwoordigheid hoeven ze niets te bewijzen, want Christus spreekt tot hen van Zichzelf en van Zijn Vader. Ze zwijgen omdat Christus tot hen spreekt, en het zijn Zijn woorden die ze spreken.

 

Nu komen we bij het aanvaarden van 'Het ego analyseert, de Heilige Geest accepteert'. Als we willen stoppen met het ontkennen van onze Vader en ons Hem willen herinneren, moeten we onze obsessie voor de fouten van onze broeders vervangen door de acceptatie van hun werkelijkheid als Zoon van God. We moeten weigeren om nog langer te luisteren naar de getuigen van het ego, die luidkeels de onwaardigheid van Gods Zoon verkondigen. We moeten de ontkenning van het ego afwijzen en de Zoon accepteren die God niet ontkent. Dan zullen we onze broeders zien als getuigen voor Christus in plaats van voor het ego, getuigen door wie Christus spreekt en ons vertelt over Zichzelf en onze Vader.

(Toelichtingen door Greg Mackie)

 

18. Iedere broeder die jij ontmoet wordt een getuige voor Christus of voor het ego, afhankelijk van wat jij in hem waarneemt. Eenieder overtuigt jou van wat jij wilt waarnemen, en van de werkelijkheid van het koninkrijk waarvoor jij verkiest waakzaam te zijn. Alles wat je waarneemt is een getuige voor het denksysteem waarvan jij wilt dat het waar is. Elke broeder heeft de macht jou vrij te maken, als jij ervoor kiest vrij te zijn. Je kunt geen vals getuigenis van hem aannemen als je geen valse getuigen tegen hem hebt opgeroepen. Als hij jou niet van Christus spreekt, heb jij hem niet van Christus gesproken. Je hoort slechts je eigen stem, en als Christus door jou spreekt zul je Hem horen.

 

Hoe passen we het onderwijs van deze paragraaf toe in de praktijk? Dat komt neer op wat we willen. Willen we het ego of Christus? Willen we het koninkrijk van chaos of het Koninkrijk van vrede? Willen we slavernij of vrijheid? Wat we ook kiezen, elke broeder zal de getuige zijn van deze keuze — hij zal een bewijs leveren dat deze keuze ondersteunt. Als we voor het ego kiezen, zullen we getuigen van het ego in hem zien (zijn fouten) en hun getuigenis zonder twijfel accepteren. Maar als we voor Christus kiezen, zullen we getuigen van Christus in hem zien (zijn liefdevolle gedachten) en hún getuigenis zonder twijfel accepteren. Wanneer wij Christus door ons heen laten spreken, zullen we Hem horen spreken in elke broeder. En is dat niet de Stem die we willen horen?

 

Toepassing : Als je vandaag iemand ontmoet of aan iemand denkt, herinner je dan dat deze persoon een getuige is voor het ego of voor Christus, afhankelijk van wie jij wilt zien.

Bevestig je verlangen om Christus te zien door in gedachten tegen deze persoon te zeggen:

Ik spreek jou van Christus, zodat ik jou van Christus kon horen spreken. 

(Toelichtingen door Greg Mackie)