Principe 32

Ik inspireer alle wonderen, die in wezen een voorspraak zijn. Zij zijn een voorspraak voor jouw heiligheid en maken jouw waarnemingen heilig. Door jou boven de natuurwetten te stellen, verheffen ze jou tot de sfeer van de hemelse orde. In deze orde ben je al volmaakt.

     Jezus laat er geen twijfel over bestaan dat hij de inspirator van wonderen is, en dat is ook goed. Zoals Les 24 van het Werkboek zegt weten we niet wat ons hoogste belang is, laat staan dat van een ander. Daarom moeten we dit vragen aan degene die het wel weet. Als we proberen op eigen houtje te handelen, proberen we zelf de inspirator van wonderen te zijn en eigenen we ons Jezus' rol toe, net zoals we met God probeerden te doen toen we ons verbeeldden dat we ons van Hem afscheidden.

     Het woord 'voorspraak' is hier opzettelijk gekozen. Jezus heeft het niet over een voorbede, zoals dit woord gewoonlijk wordt opgevat, of over het idee dat hij bemiddelt tussen ons en God, wat voortkomt uit de traditionele zienswijze dat God zo boos op ons was, dat we een bemiddelaar nodig hadden om de toorn van God te sussen. Hij gebruikt dus een woord dat een dergelijke bijbetekenis heeft, maar hij gebruikt het anders. Hij bemiddelt tussen de heiligheid van Christus, die we werkelijk zijn, en het zelf dat we geloven te zijn. Hij herinnert ons aan het feit dat we heilig en volmaakt zijn en dat al het andere, of we nu iets verkeerds waarnemen in onszelf of in anderen, alleen maar een onderdeel is van het illusoire denksysteem van het ego.

     Door voor de Heilige Geest te kiezen, wat betekent dat we kiezen om naar Gods Stem te luisteren in plaats van naar die van het ego, worden onze waarnemingen heilig. Een ander woord voor heilige waarneming is 'ware waarneming', een synoniem voor 'de visie van Christus'. Dit is de manier waarop we waarnemen wanneer er geen schuld meer in ons is. We nemen waar door de ogen van de Heilige Geest wanneer we iemand niet meer zien als afgescheiden van onszelf, wat nog steeds gebeurt in deze wereld van waarneming. Het betekent niet dat we het lichaam van de ander ontkennen, we ontkennen alleen dat het lichaam ons van elkaar scheidt. Daarom ontkennen we alle waarnemingen en gedachten die de afscheidingsgedachte van het ego versterken.

     "Door jou boven de natuurwetten te stellen, verheffen ze jou tot de sfeer van de hemelse orde. In deze orde ben je al volmaakt". Dit is hetzelfde als het idee dat het wonder de fysieke wetten van het ego overstijgt. Uiteindelijk herstelt het ons tot het bewustzijn van wie we werkelijk zijn, namelijk geest. Maar dat is niet het doel van de Cursus; zijn doel is ons te leren dat we in deze wereld kunnen leven zonder schuld.