Principe 47

Het wonder is een leermiddel dat de noodzaak van tijd doet afnemen. Het brengt een tijdsinterval tot stand buiten het patroon van de tijd, niet onderhevig aan de gebruikelijke tijdswetten. In die zin is het tijdloos.

     Ik wil eerst even herhalen wat ik al eerder heb gezegd en dat vervolgens toepassen op dit principe. We hebben tijd nodig om ons te realiseren dat er geen tijd is en om van de loper van de tijd af te komen. Stel dat we een enorm egoprobleem hebben met bepaalde mensen in bepaalde situaties en dat het daardoor heel veel tijd kost om van de loper af te komen. Door ervoor te kiezen deze reusachtige schuld te vergeven, tilt het wonder ons op, draagt ons een stukje verder en zet ons daar weer neer. Het wonder verheft ons boven de wereld van de tijd. "Het brengt een tijdsinterval tot stand buiten het patroon van de tijd". Stel dat deze tijdsinterval volgens de wetten van de wereld duizend jaren beslaat. Door ons boven de wereld van de tijd uit te tillen, ons een stukje verder te dragen en weer neer te zetten, besparen we die duizend jaren. Dat is het idee van het besparen van tijd.

     Een bijzonder moeilijke relatie, dat wil zeggen een relatie die heel veel boosheid, pijn, wrok, schuld, angst, enzovoort veroorzaakt, wordt op deze manier een bijzonder krachtig middel om een heleboel schuld los te laten. Want in dergelijke relaties komt diep onderdrukte schuld naar de oppervlakte. In paragraaf II, alinea 6 van dit hoofdstuk wordt dit proces duidelijk beschreven. Het is een mooie samenvatting van waar we het hier over hebben.

     Op een keer klaagde Helen tegen Jezus: "Hoe komt het dat mijn leven zo moeilijk is?" Anderen vonden dat ze helemaal niet zo'n zwaar leven had en aan de buitenkant leek dat ook niet zo. Maar zelf vond ze het erg pijnlijk en daar klaagde ze over tegen Jezus. Als antwoord gaf hij haar het beeld van een berg. Haar interpretatie en Jezus' uitleg daarvan was: "Je loopt dwars door een berg. Het zou veel gemakkelijker zijn en minder inspanning vergen als je de berg zou beklimmen en aan de andere kant weer zou afdalen, maar dat zou veel langer duren. Door dóór de berg te lopen, wat veel moeilijker is, bespaar je een heleboel tijd. Door de berg lopen betekent door zeer moeilijke en pijnlijke situaties heengaan, wat je bij de gebruikelijke gang van zaken heel veel levens zou kosten, net zoals het beklimmen en afdalen van de berg".

     Een cursus in wonderen beoogt tijd te besparen, door de denkgeest van steeds meer mensen zo snel mogelijk te laten genezen, zodat de Verzoening versneld kan plaatsvinden en mensen eerder vrede kunnen vinden. Dat is de reden waarom voor velen van ons alles erger lijkt te worden, als we met de Cursus beginnen te werken. Dat is niet omdat God ons straft, maar omdat de Heilige Geest onze poging serieus neemt. Het is alsof we tegen Hem zeggen: "Ik wil sneller leren". Goethe zei: "Pas op met wat je wenst, je wens zou wel eens vervuld kunnen worden". Zo werkt het wonder. "In die zin is het tijdloos" omdat het de tijd ongedaan maakt. Het vindt nog steeds plaats binnen de dimensie van de tijd, maar het heft de tijd op of vouwt deze samen.

     Het is cruciaal om te begrijpen wat het wonder doet en dit kan niet genoeg benadrukt worden: het wonder is het middel dat de Heilige Geest gebruikt om ons te leren dat we niet het slachtoffer van de wereld zijn. Onze problemen worden niet veroorzaakt door wat anderen of de wereld ons aandoen, maar wat we onszelf aangedaan denken te hebben. "Wees op je hoede voor de verleiding jezelf als oneerlijk behandeld te zien" (T26.X.4:1) is een zin die ik vaak citeer. Ik kan alleen mezelf oneerlijk behandelden en dat is me al vergeven. Dit is de essentie van het leerplan van Een cursus in wonderen.